Polski Śląsk - Jak wyglądałby skład bez obcokrajowców?

Jak już wspomnieliśmy zagraniczny szrot w ekstraklasie to norma i codzienność i jako kibice Śląska sami dobrze o tym wiemy. Mało który obcokrajowiec we Wrocławiu pokazywał pełnię swoich umiejętności, choć trafiały nam się postacie, które do dzisiaj wspominamy z rozrzewnieniem. Marian Kelemen do dzisiaj jest wspominany jako legenda Śląska i jeden z fundamentów mistrzowskiej drużyny. Zaraz po nim pojawili się bracia Paixao, którzy, choć w Śląsku staż mieli nie za długi, to patrząc jak ich kariery rozwinęły się w Lechii Gdańsk, żal serce ściska, że nie zostali dłużej. Nie sposób też nie wspomnieć o Robercie Pichu, który do dzisiaj z pewnego poziomu nie chodzi i co sezon gwarantuje dwucyfrową liczbę w punktacji klasyfikacji kanadyjskiej.

Odkąd dyrektorem sportowym został Dariusz Sztylka w Śląsku wypracował on pewien balans pomiędzy piłkarzami zza granicy a Polakami. Oczywiście mimo wszystkich pochwał, jakie były piłkarz WKS-u otrzymuje za swoją pracę, zdarzają się też wpadki i błędy. Do takich możemy zaliczyć niedawny zaciąg „–iciów”, czyli Markovicia, Zivulicia i Raicevicia. Piłkarze, którzy w szerszej perspektywie nie dali Śląskowi niemal niczego pozytywnego i z chęcią szybko o nich zapomnimy.

A jak prezentuje się kadra wrocławskiej drużyn, gdy wykreślimy wszystkich obcokrajowców? Tu już trzeba przyjrzeć się każdej formacji z osobna i sprawdzić, czy ulepimy z tego sensowną jedenastkę oraz, czy zawodnicy do rotacji utrzymają poziom

Bramkarze: Michał Szromnik, Bartłomiej Frasik

Tutaj bez większych zmartwień mamy dwójkę Polaków, która nie zaniża obecnego poziomu. Putnocky oczywiście prezentuje bardzo dobrą formę i nie ma tutaj powodów do zmiany pierwszego golkipera, lecz pamiętając fenomenalne wejście do drużyny Szromnika o tę pozycję jesteśmy spokojni jak o żadną inną. Oczywiście w szerokiej kadrze jest jeszcze Dariusz Szczerbal, ale tutaj wybór był subiektywny. Młody Frasik ma w sobie spory potencjał, czego nie można powiedzieć o 25-letnim Szczerbalu, który nie zaistniał w pierwszym zespole. Młodszy zawodnik daje też większą szansę na zarobek w przyszłości.

Obrońcy: Wojciech Golla, Piotr Celeban, Mariusz Pawelec, Konrad Poprawa, Patryk Janasik, Olivier Wypart

I tutaj zaczynają się schody. Formacja defensywna w dużej mierze opiera się w naszej drużynie na obcokrajowcach i trudno wystawić samych piłkarzy z ojczyzny nie tracąc przy tym na jakości. Tak naprawdę z tej piątki ulepimy formację Pawelec, Golla, Celeban, Janasik oraz Poprawa z Wypartem do rotacji. Oczywiście Pawelec z Celebanem mogą zagrać również na bokach, ale trzeba przyznać, że braki w jakości są nad wyraz zauważalne. Być może ten problem rozwieje młody Wypart, o którym mówi się jako o nieoszlifowanym diamencie rezerw WKS-u. Jego dobra forma nie umknęła uwadze trenera Lavicki, który postanowił zabrać go na obóz przygotowawczy do Turcji. W naszym zespole miałby na pewno większe szanse na grę, ale kto wie, czy jego talent zaraz nie eksploduje w pierwszym zespole.

Środkowi pomocnicy: Marcin Szpakowski, Szymon Lewkot, Waldemar Sobota, Krzysztof Mączyński, Maciej Pałaszewski, Marcel Zylla, Bartosz Boruń, Rafał Makowski, Mateusz Praszelik, Przemysław Bargiel, Adrian Łyszczarz.

Zdecydowanie najbardziej obfitująca w Polaków formacja Śląska, w której nie występuje żaden obcokrajowiec. Tutaj nie zajdą żadne zmiany. W środku postawimy na trio najczęściej występujące w podstawowej jedenastce tj. Sobota – Mączyński – Praszelik. Solidny skład jak na warunki ekstraklasy, biorąc pod uwagę zaplecze w postaci Zylli, Pałaszewskiego czy Makowskiego oraz mając w rezerwach Szpakowskiego i Lewkota. Doświadczenie plus młodzież tworzy idealną mieszankę i jedyny deficyt to brak klasowego defensywnego pomocnika. Po odejściu Łabojki i skreśleniu Zivulicia robi się tam niemała dziura, a zarówno Mączyński, jak i Sobota czy Pałaszewski udowodnili już, że to nie jest pozycja dla nich.

Skrzydłowi: Bartłomiej Pawłowski (Piotr Samiec-Talar)

Najbardziej ubogo obsadzone pozycje w drużynie to skrzydła i nie jest to żadna tajemnica. Choć środowisko kibicowskie już w letnim okienku mocno upominało się o ściągnięcie klasowego skrzydłowego, a najlepiej dwóch ich prośby spełzły na niczym. Do klubu trafił tylko Pawłowski, a po odjęciu Musondy i Picha zostaje on jedynym skrzydłowym w naszym polskim Śląsku. Z braku laku jako drugiego skrzydłowego wystawimy Piotra Samca-Talara, który występował już na tej pozycji w pierwszej drużynie.

Napastnicy: Fabian Piasecki, Sebastian Bergier, Mathieu Scalet

Wielka niewiadoma. Oczywistym wyborem z tej trójki do naszej jedenastki będzie Piasecki, ale czy będzie widoczna różnica na boisku? Oczywiście Piasecki to inny napastnik niż Exposito i prezentuje on inne zachowania i styl gry na murawie, lecz nie zdołaliśmy jeszcze przekonać się, ile to daje w dłuższej perspektywie. Piasecki strzelił co prawda dwie bramki w tym sezonie, jednak wciąż nie dostał prawdziwej szansy od trenera Lavicki. Dużo głosów było za tym, żeby to on, a nie Hiszpan był podstawowym napastnikiem. Czeski szkoleniowiec wydaje się mocno przywiązany do niektórych nazwisk i Fabian musi zadowolić się rolą rezerwowego. W naszej drużynie oczywiście miałby stałe miejsce w podstawowym składzie. Problem w tym, że brakowałoby mu jakościowych zmienników. Pozycja Bergiera w hierarchii trenera Lavicki mocno spadła co poskutkowało brakiem wyjazdu na obóz przygotowawczy z pierwszą drużyną.

Trener: Paweł Barylski

W sztabie szkoleniowym również zabrakłoby kilku nazwisk, a dokładnie dwóch najważniejszych. Trenerowi Barylskiemu nie jest jednak obca praca jak pierwszy trener. Kilkukrotnie w swojej karierze miał okazję poprowadzić drużynę WKS-u, gdy na stanowisku szkoleniowca panowało bezkrólewie. Jego bilans to 4 spotkania w tym jedno zwycięstwo, jeden remis i dwie porażki. To wciąż za mało by ocenić jego warsztat jako pierwszego trenera, lecz patrząc czysto na osiągnięcia i doświadczenie musi on uznać wyższość Lavicki.

Ławka rezerwowych: Frasik, Poprawa, Pałaszewski, Makowski, Scalet, Zylla, Wypart, Szpakowski, Lewkot.